Op de stoep ligt een wit tapijt waar een hond allemaal kleine gaten in stapt. De grauwe lucht schildert hier en daar pointillistisch het landschap bij. Buiten vriest het iets boven 0, maar binnen zoekt de verlichte kerstboom de gloed op van de centrale verwarming. Zijn rode ballen spiegelen de kerststal in 100-voud. Van de drie wijzen mist er één een vinger en de ander is zijn mirre kwijt, maar ze hebben de kerstster toch gevonden. Onder een dekentje kijk je met zijn tweetjes “Home Alone”, genietend van een warme chocomelk.
Maar genoeg gedagdroomd. Buiten zijn de temperaturen nog relatief aangenaam en van sneeuw geen spoor te bekennen. We lijken vooralsnog niet op een witte Kerst af te stevenen, maar dat weet je in ons land maar nooit. Het druppelt wel al kerstkaarten. Aan het touwtje dat in de keuken in de weg hangt, tel ik er 2. Om de suggestie van vrienden te wekken, heeft Sandy er nog een paar van vorig jaar bij gehangen, alsook nog felicitatiekaarten van de zwangerschap.
Ook digitaal sijpelen de eerste wensen binnen. Eén ronduit hilarische e-card kan ik de lezer niet onthouden. Bedankt daarvoor Dennis!
klikbaar
En nu we toch bezig zijn, zou ik via deze weg alvast iedereen die geen kaartje van ons krijgt, toch alvast een prettige kerst wensen en meer geluk volgend jaar.