Na bomma’s jaarmis twee zondagen geleden, gingen we met de hele familie letterlijk herinneringen ophalen in het grootouderlijk huis. Een hele kelder vol nostalgie kwam daar naar boven: de meterlange zalmkookpan, het industrieel kroketapparaat, de ijzeren chocomoussekommetjes, … allemaal gevoelsmatig onderdeel van Catering Verstraten, bomma dus. Bompa’s terrein lag duidelijk elders, met name buiten. In de aanblik van de ondertussen ietwat verwilderde tuin staat bijvoorbeeld een heel belangrijk schuurtje. Hier stockeerde bompa zijn werkmateriaal: schroevendraaiers, zagen, houten latjes, …. Voor kleinkinderen, zoals ikzelf, was dit een waar knutselparadijs. Meer dan eens hebben we de goudvissen in de vijver opgeschrikt met weer een zelfgemaakt bootje. Deze schuur vormt ook een scheidingslijn met bompa’s jarenlange biotoop: de moestuin. De actieve Jaak die je je graag herinnert, was daar vaak uren in de weer. De soep ten huizen Kalders kon dan ook niet verser zijn, of er moest al potgrond in zitten. Dat zal vast ook wel eens gebeurd zijn, want de kleinkinderen, hoe klein ook, mochten altijd komen helpen schoffelen. Ook om de kippen of de konijntjes eten te geven, stonden we te springen, niet beseffende dat de beestjes later als hoofdschotel dienden. Bompa liet het zich allemaal welgevallen: met de kleinkinderen in de buurt was hij op zijn best. Hij leerde ons dan de grapjes waar hij zelf graag mee uitpakte, zoals “vous-avez vu votre verkensstal?” of het verhaal van de jonge grijsaard op de hoek van een ronde tafel. De laatste jaren taande deze glorie beetje bij beetje, als een mooie tekening die te lang in de zon ligt. Een vervelend soort vergeetachtigheid rukte op, die nietsontziend ook namen van kleinkinderen of achterkleinkinderen wiste. Nu goed, je kan je afvragen in hoeverre dat specifiek bompa’s probleem was, want voor elke naam die je net kon onthouden, lag er alweer nieuwe baby klaar. Maar het viel alle geliefden zwaar om een schaduw te zien waar ooit zoveel levensvreugde borrelde. Nu is er eindelijk de rust, want we weten dat je het goed hebt, daar op die wolk naast bomma en cella. Bompa, ik mis je al een tijdje, maar ik ga dat nu nog veel harder doen.
