Ring. Telefoon. Sandy pakt de hoorn op en neemt felicitaties in ontvangst. Hoera, we hebben iets “gewonnen”. Als de vriendelijke mensen aan de andere kant van de lijn hun product bij ons thuis mogen komen presenteren, maken we aanspraak op een waardebon. Op voorwaarde dat we wat publiek kunnen verzorgen - geen aankoopverplichting. In eerste instantie denk ik dat de telefoonstem een andere dan de gangbare definitie van “winnen” hanteert, maar van Dale is coulant: “door inspanning verkrijgen” komt inderdaad in de buurt. Nu koester ik van nature een gezonde argwaan tegen alles wat vanzelf telefonisch contact opneemt en alles wat zogenaamde gratis prijzen uitdeelt. Er stinkt altijd wel iets aan, en we spreken hier over een per definitie nog harder stinkende combinatie van de twee. Maar omdat ik nergens een adder kan bespeuren, laat ik gewillig ons gras betreden. Rest mij alleen het nodige aantal gasten bij elkaar te sprokkelen. Een ex-collega die ik contacteer, reageert enthousiast als ik hem de mogelijkheid aanbied om samen met zijn partner onder het genot van een natje en een droogje de demonstratie te komen uitzitten. Zoiets moet echter wel overlegd worden met de vriendin, dus hij belt me over vijf minuten terug. Even later verneem ik teleurgesteld dat de vrouw des huizes dergelijk vertoon al eens heeft meegemaakt en vriendelijk voor een volgende foltering bedankt. De woorden “saai” en “peperduur” vallen. Maar zo snel laat ik mij niet uit mijn lood slaan. Verwoed bel ik familie en vrienden met het verhaal dat ze mij geld kunnen opleveren. Ik verlaag me tot het niveau van de smerige verkoper door de bedenkingen van mijn ex-collega schromelijk onvermeld te laten. Het is niet dat ik niet eerlijk ben, ik kan immers niet liegen. Ik vertel gewoon niet alles wat ik weet. Niet veel later bereiken mij nog meer onheilspellende berichten van een andere kant. Ook een collega van Sandy woonde ooit zulk een verkooppraatje bij en herinnert zich vooral exorbitante prijzen. Enige onzekerheid begint zich van mij meester te maken. De bewuste avond heeft de demonstratrice een grote zak en een dochter bij. Even moet ik denken aan een postorderbruid, maar daar is het meisje net iets te jong voor. Alhoewel, tegenwoordig weet je natuurlijk nooit. We zitten klaar met negen man in onze woonkamer om ons te laten onderdompelen in de wondere wereld van medisch verantwoord slapen. “Wie weet wat er in zijn matras zit?”, klinkt het. Eén toeschouwer kan “water” antwoorden. Wat volgt is een verhaal over al het zweet dat zich in reguliere matrassen ophoopt. Ik probeer de visuele voorstelling die zich daarbij opdringt te negeren. “Dat zijn dus ook waterbedden”, merkt iemand op. Iedereen lacht, inclusief de presentatrice die de grap deze week waarschijnlijk al voor de derde keer hoort. Het zou me niet verbazen als ze exact het aantal seconden kan noemen waarop men doorgaans de bemerking pleegt. Dan grist de Slaapcomfortdame een scheerwollen deken uit de grote zak. Ze prijst het halve schaap aan, terwijl ze het liefkozend streelt. Iemand zich hardop af of ze van de andere helft Kebap maken. Aan de reactie meet ik af dat het een vrij onbekende grap was. Als nog iemand anders graag alvast de prijs van een deken wilt weten, volgt een bezwerend: “Dat krijg je straks allemaal te horen”. Wanneer die tijd gekomen is, volgt een sterk staaltje verkoopstechniek. We krijgen eerst te horen wat een kleinhandelaar ons zou aanrekenen. Als het de bedoeling is te choqueren, dan is dat bij deze dus gelukt. Dan volgen de speciale “lagen” prijzen van het bedrijf zelf die uiteraard veel minder schokkend zijn. Maar het is een beetje alsof je tegen Jezus zegt dat je maar één hand zult vastnagelen: vastgenageld zit-ie toch. Maar al mijn eigen waarschuwingen ten spijt, waag ik toch een aankoop. De waardebon en 25 jaar garantie hebben hun werk gedaan. Plus het feit dat ons huidige matras een beetje wegheeft van een hele grote sandwich die in een boekentas onder zware kaften heeft gelegen. Vanaf nu dus 25 jaar vaste slaap gegarandeerd. Alhoewel, niet alleen zal Sandy mij evengoed 3 keer per nacht wakker maken omdat ik te hard snurk, ik ga ervan uit dat de kleine daar nog een schepje bovenop zal doen. Weggegooid geld?
