De nieuwe kleine Kalders moest maandag weer naar de gynaecoloog voor controle. En wij moesten mee, want hij/zij kan nog niet op eigen kracht daar geraken. Het timing-fiasco van de vorige keer indachtig, had Sandy al in de vooravond gereserveerd. Ik stopte dus vroegtijdig op mijn werk, zodat Sandy en ik om 17u30 in de wachtzaal bij de gynaecoloog plaats konden nemen. Angstig sloegen we echter alweer de volle wachtzaal gade. Ik monsterde het bijzettafeltje met de tijdschriftenstapel. De hoeveelheid papier daarop moest recht evenredig zijn met de gemiddelde wachttijd, dus ik graaide een of ander PC-blad van de hoop. Het kan niet anders, of de aanwezigheid van het tijdschrift was een strategische zet. Een zoethoudertje voor verplicht aanwezige mannen. Voor een IT-professional, bevatten zulke bladen vaak redundante informatie, maar gelukkig stak ik hier en daar nog wat nieuws op. En gelukkig was het blad nogal lijvig, want tegen de tijd dat we meer dan anderhalf uur later de naam “Dekleermaeker” hoorden, was ik net door de voorraad artikels heen. Binnen moest Sandy plaatsnemen op de onderzoekstafel, en in plaats van de kijkstok met geïmproviseerde condoom, haalde de vrouw dit keer een soort mesloos scheerapparaat boven. We begrepen allebei dat het dit keer een uitwendige echo zou worden. Ik zag de dokteres een tube gel uit de kast halen en moest denken aan de keren dat ik Sandy verwen met een massage (ze is vast van mening dat die op 1 hand te tellen zijn) of insmeer met zonneolie. Ik moet dan steevast het smeersel eerst even opwarmen in mijn handen, om een schrikreactie op het koude contact te voorkomen. Sandy rilde dus even toen de vrouw de tube rechtstreeks op haar buik leegkneep. Het scheerapparaat crosste van links naar rechts op de gladde buik, totdat de contouren van het wezentje zich aftekenden. Het lichaampje is ondertussen zo gegroeid, dat het niet meer in 1 keer volledig zichtbaar is. Achter elkaar verschenen het hoofdje, de romp, de armpjes met de vingertjes (hij/zij gebaarde van “alles Ok”) en de beentjes. De gynaecoloog bevestigde dat dit de juiste volgorde was en dus alles in orde. 30 euro lichter stonden we even later weer op straat. Het bijbenen van de uitgelopen planning was weliswaar een gevecht tegen de bierkaai, maar het was de vrouw toch gelukt om ons in minder dan het ingecalculeerde kwartier af te werken.
