Een mens doet soms dingen waar hij niet trots op is. Het geschiedt in een onbewaakt moment, wanneer niemand het eigenlijk verwacht. Ik ga niet teveel rond de pot draaien en maar meteen bekennen. Ik ben naar een concert van Clouseau geweest. De verzachte omstandigheid was dat het onder sociale pressie van mijn vrienden gebeurde. Het delict werd voltrokken in het vermaledijde oord van verderf, genaamd Sportpaleis. “Waarom vermaledijd?”, vraagt u zich misschien af. Wel, omdat daar jaarlijks dat andere festival van dubieuze smaak plaatsvindt, beter bekend onder de naam Night of the Proms. Has-been legendes revivalen er aan de lopende band, onder andere omdat men er kwaliteit pleegt te verwarren met kwantiteit. Maar ook omdat de sof John Miles graag de draak “Music was my First Love” komt afsteken. Als hij dat nu maar gewoon met een zwaard deed. Versta me niet verkeerd, ik minimaliseer het muzikaal talent niet. Ik vind het enkel zonde dat het zo geabuseerd wordt. Tien jaar lang bij de Comme Chez Soi gaan eten met een invariabele menukaart, gaat ook vervelen. Edoch genoeg pejoratieven. Ik ben dus naar Clouseau geweest op staanplaatsen van 21 Euro. Nuja, 22,5 Euro omdat er toch wat aan de strijkstok moet blijven hangen. Administratieve kosten heet dat. Het is mij alleen niet helemaal duidelijk waarom die kost forfaitair per kaart aantikt, zelfs als je er veertien bestelt die samen in één envelop opgestuurd worden. Ik vermoed dat het afhandelwicht per kaart haar computer aanzet, de gegevens invoert, en haar computer weer uitzet. Het moet iets van die orde zijn. Onderweg naar Antwerpen begint, net wanneer het Sportpaleis op 500 meter voor onze neus opdoemt, één van de wagens in de karavaan te roken. Terwijl we midden in de file stoppen voor een inspectie, gooit een voorbijrijdende vrouw haar raampje omlaag. Dat we de boel ophouden. Mevrouw beseft blijkbaar niet hoe verkeersagressie ontstaat. Ik des te meer. We besluiten de gok te wagen, en zoeken toch een parking op. Foeterend op de schandalige tarieven van 5 Euro, voer ik onze wagen zo’n uitmelkgarage binnen. “V.I.P.-parking” staat er op het bordje naast de vriendelijke allochtoon aan de ingang. Vermoedelijk slaat dat niet op de limousines en het bekende volk, of het gebrek daaraan, maar op de overdekking en het feit dat dat blijkbaar 9 Euro waard is. Hoe de uitbaters nachts slapen ‘s is me een raadsel, met dergelijke misdaad op het geweten. Niet veel later komen we ook tot de ontdekking welke betaalbare plaatsen we toegewezen hebben gekregen. De regelmatige concertganger zal weten dat een mens niet voor een dubbeltje (lees: 21 Euro) op de eerste rij kan zitten. Het goede nieuws is daarom dat we niet ver van de zanger zitten, het slechte dat we ongeveer recht in zijn gehoorgang kijken. We laten het niet aan ons hart komen, en vanaf de eerste tonen scanderen onze rangen de liedjes flard voor flard mee. Niet altijd ter vermaak van het andere publiek. Het is ook niet leuk als je van geen enkel nummer de originele zang meekrijgt. Eén vriend hanteert bovendien een toonhoogte die momenteel nog onderzocht wordt door de NASA. De twee jongetjes vlak voor ons, beiden nog geen tien jaar, werpen regelmatig een vernietigende blik naar achteren. Tot jolijt en stimulatie van ons gezelschap natuurlijk. De meegekomen ouders blijven strak naar voren kijken, denkelijk met onweer op het gezicht en constant hun 90 Euro in vraag stellend. Van de gevoelige nummers staat geen toon meer overeind als ons zangkoor ze onder handen heeft genomen. Ik hoor mezelf incidenteel vrolijk meebrullen, tot mijn eigen verbazing met sporadische kennis van de tekst. Ja, ik zal maar verder opbiechten, ik ken feitelijk liedjes van Clouseau. En nu we toch bezig zijn: ja, er zitten sterke deuntjes tussen, hoewel ik niet altijd even gecharmeerd ben van de bewoordingen. Hoe serieus kan je het bijvoorbeeld menen, als je volgende lap je strot uit krijgt?
Elke morgen Heb ik een probleem Ik kan niet slapen Ik voel me zo alleen
Behalve van een schrijnende banaliteit, is het geen zuivere volrijm. Ok, assonantie is ook een rijmvorm, maar was het nu zo moeilijk om een mooi rijmwoord voor “probleem” te vinden? Teneinde hier geen ijdele monoloog te voeren, zal ik terstond demonstreren:
Elke morgen Heb ik een probleem Ik kan niet slapen Hoewel ik pillen neem
Ziezo, in hetzelfde metrum, een volwaardige rijm. Bovendien nog veel spannender ook, maar dat is mijn persoonlijk mening. Clouseau, als u nog een tekstschrijver zoekt, ik ben uw man!