Een monument ploft neer in het stof der aarde. Het heeft zichzelf omvergeduwd alvorens het onherkenbaar erodeerde. Omstaanders plengen een traan, maar loven de gewezen excellentie. Hugo Claus is niet meer. Bij zijn val daveren de grondvesten dusdanig dat zelfs het Vlaams Parlement een minuut zwijgt. Respect voor de woordkunstenaar.
De stofwolken zijn ondertussen al wat opgetrokken, het zicht onderhand niet meer vertroebeld door krokodillentranen. En warempel, in al dat nieuwsgedruis blijkt dat ene kleine berichtje systematisch over het hoofd gezien te zijn. Niet alleen is namelijk een Vlaamse Koning der Letteren op eeuwige leestocht vertrokken, een zo mogelijk nog invloedrijker persoon zal hem tijdens die reis regelmatig van proviand kunnen voorzien. Kapitein Iglo heeft immers eveneens het loodje gelegd.
Nu, met wat Googlespeurwerk komt men al snel tot de vaststelling dat menigeen zich ergert aan de vermoedelijk onevenredige media-aandacht. Zelf zou ik u ook vragen kunnen stellen, als:
- Hoe vaak heeft u al “het Verdriet van België” gelezen?
- Hoe vaak heeft u al vissticks gegeten?
En ik heb een redelijk zwaar vermoeden welke antwoorden de overhand zullen krijgen. Demagogie is echter nooit mijn ding geweest, aldus gooi ik het liever over de pseudo-wetenschappelijk boeg met ondertaande formule. Ze laat mij toe het belang van Hugo Claus versus Kapitein Iglo voor het mensdom te quoteren:
Kaldersquotum = (aantal beïnvloede mensen) x (aantal incidenten) x (geluksfactor)
Laten we beginnen met de berekening voor Het Verdriet, waarvan naar schatting een kleine vierhonderdduizend exemplaren verkocht werden. Het Nederlandse Centraal Bureau Statistiek heeft recent uitgevogeld dat boeken steeds meer een kosmetische functie hebben. Sterker nog, het Belgische Radio1 enquêteerde bij elkaar dat Het Verdriet het meest ongelezen boek uit de Belgische boekenkast is. We kunnen dus veilig stellen dat, optimistisch als we zijn, pakweg drie van de vier kopers hun boek uitlezen (incidentie: .75). Tenslotte moeten we ons afvragen hoe gelukkig die mensen daarvan worden. De turf staat nu eenmaal niet bekend om zijn vlotte leesstijl en menigeen staakt zijn leespogingen zelfs halverwege. Het Verdriet scoort derhalve op het Kaldersquotum:
(400 000) x (.75) x (.5) = 150 000
Passen we dezelfde calculatie toe op Kapitein Iglo, dan hebben we jammer genoeg alleen cijfers voor Engeland, alwaar men schijnbaar meer dan een miljard ton vissticks per jaar vreet. Stel, weer bijzonder optimistisch gezien, dat de bolhoeden wekelijks een kilo gepaneerd kunstvoer naar binnen werken, en daar mogelijk maar een half voldaan gevoel aan overhouden, dan scoort de nepvis als volgt op het Kaldersquotum:
(1 000 000 000 000 kg / 52 weken) x (52 weken) x (.5) = 500 000 000 000
Om kort te gaan: Kapitein Igloo is minstens drie miljoen keer zo maatschappelijk relevant als Hugo Claus. Dus, weg met dat snobisme. Laat onbevangen de 600 bladzijden tussen uw vette vingers doorglippen en sla de turf met gerust gemoed dicht om het frietvet opnieuw op te warmen. U hebt nu een pseudowetenschappelijk excuus.